KRAJOWY FUNDUSZ SZKOLENIOWY (KFS)

Zasady przyznawania pracodawcy środków z Krajowego Funduszu Szkoleniowego (KFS)

Nowelizacja Ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wprowadziła nowy instrument polityki rynku pracy dotyczący rozwoju zasobów ludzkich – Krajowy Fundusz Szkoleniowy (KFS).

Cele utworzenia KFS:

- zapobieganie utracie zatrudnienia przez osoby pracujące z powodu kompetencji nieadekwatnych do wymagań zmieniającej się gospodarki,

- wspomaganie przekwalifikowania lub aktualizacji wiedzy i umiejętności zawodowych osób pracujących,

- poprawa pozycji firm, jak i samych pracowników na rynku pracy.

Kto może korzystać ze środków KFS

O środki z KFS przeznaczone na kształcenie ustawiczne mogą wystąpić pracodawcy, którzy zamierzają inwestować w podnoszenie kompetencji własnych lub kompetencji swoich pracowników.

Pracodawcą zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 25 Ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest:

- jednostka organizacyjna chociażby nie posiadała osobowości prawnej,

- osoba fizyczna jeżeli zatrudnia co najmniej jednego pracownika.

UWAGA! Nie jest pracodawcą osoba prowadząca działalność gospodarczą niezatrudniająca żadnego pracownika.

Środki KFS mogą zostać przeznaczone na działania obejmujące:

- określenie potrzeb pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego w związku z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia ze środków KFS,

- kursy i studia podyplomowe realizowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą,

- egzaminy umożliwiające uzyskanie dokumentów potwierdzających nabycie umiejętności, kwalifikacji
lub uprawnień zawodowych,

- badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia kształcenia lub pracy zawodowej po ukończonym kształceniu,

- ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z podjętym kształceniem;

            Planowane formy kształcenia ustawicznego powinny być zgodne ze specyfiką działalności Pracodawcy oraz adekwatne do zajmowanego lub planowanego do zmiany stanowiska pracy, a ich ukończenie winno przyczynić się do wzrostu wiedzy, umiejętności zawodowych i zapobiegać utracie zatrudnienia.

O jaką wysokość środków z KFS na kształcenie ustawiczne może ubiegać się pracodawca

Pracodawca na podstawie złożonego wniosku o sfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego może otrzymać środki KFS:

- w wysokości 80% kosztów kształcenia ustawicznego, nie więcej jednak niż do wysokości 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika,

- w przypadku mikroprzedsiębiorstw  - w wysokości 100% kosztów kształcenia ustawicznego, nie więcej jednak niż do wysokości 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.

UWAGA! Mikroprzedsiębiorca to przedsiębiorca, który zatrudnia mniej niż 10 pracowników i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 2 mln €, zgodnie  z Rozporządzeniem Komisji (UE) Nr 651/2014 z dnia 17.06.2014r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014r) dotyczącego funkcjonowania Unii Europejskiej.

Dysponentem środków z KFS jest minister właściwy do spraw pracy. Minister ustala ogólnokrajowe priorytety wydatkowania KFS oraz limity tych środków na działania powiatowego urzędu pracy wspierające kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawców.

Środki Krajowego Funduszu Szkoleniowego przyznawane są na dany rok budżetowy. Oznacza to, że działania muszą zostać rozpoczęte w roku, w którym zostały przyznane środki.

Środki z Krajowego Funduszu Szkoleniowego na finansowanie kosztów kształcenia ustawicznego stanowią pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Pomocy de minimis - w rozumieniu art. 3 Rozporządzeń Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1) oraz nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9) oznacza pomoc przyznaną temu samemu podmiotowi gospodarczemu w okresie 3 lat podatkowych (lata obrotowe stosowane przez przedsiębiorstwo w danym państwie członkowskim), a która łącznie z pomocą udzieloną na podstawie wniosku nie przekroczy równowartości 200 000 EUR, a w stosunku do podmiotu prowadzącego działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów 100 000 EUR natomiast w stosunku do przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w zakresie produkcji produktów rolnych 15 000 EUR. Wartość pomocy jest wartością brutto, tzn. nie uwzględnia potrąceń z tytułu podatków ani innych opłat. Pułap ten stosuje się bez względu na formę i cel pomocy;

Pracodawca zobowiązany jest przedstawić Urzędowi zaświadczenia lub oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w roku, w którym ubiega się o pomoc oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat. W razie wątpliwości co do prawidłowości przedstawionych informacji Urząd może wezwać Pracodawcę do przedstawienia wszystkich zaświadczeń pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie.

Tryb ubiegania się o przyznanie środków z KFS na kształcenie ustawiczne

            Pracodawca zainteresowany uzyskaniem środków KFS na sfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawcy składa wniosek w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na siedzibę pracodawcy albo miejsce prowadzenia działalności.

   Po uzyskaniu informacji o limicie środków KFS urząd organizuje nabór wniosków Pracodawców
o przyznanie środków z Krajowego Funduszu Szkoleniowego na sfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców.

  Terminy naboru wniosków, kryteria ich oceny, limit środków finansowych przeznaczony na realizację wniosków są ogłaszane na stronie internetowej www.pup.katowice.pl  w zakładce „aktualności” oraz na tablicach informacyjnych znajdujących się w siedzibie Urzędu. Wnioski składane poza wyznaczonymi terminami naboru nie podlegają rozpatrzeniu.

     Nabory są powtarzane do wyczerpania ustalonego limitu środków.

    Na podstawie dokonanej oceny wniosków zostanie sporządzona lista rankingowa – w pierwszej kolejności realizowane będą wnioski z najwyższą liczbą punktów.

    Przy rozpatrywaniu wniosku o finansowanie kształcenia ustawicznego ze środków KFS uwzględniana jest:

1. zgodność dofinansowywanych działań z ustalonymi priorytetami wydatkowania KFS na dany rok;
2. zgodność kompetencji nabywanych przez uczestników kształcenia ustawicznego z potrzebami lokalnego rynku pracy;
3. koszty usługi kształcenia ustawicznego wskazanej do sfinansowania z KFS w porównaniu z kosztami podobnych usług dostępnych na rynku;
4. posiadanie przez realizatora usługi kształcenia ustawicznego finansowanej ze środków KFS certyfikatów jakości oferowanych usług kształcenia ustawicznego;
5. w przypadku kursów – posiadanie przez realizatora usługi kształcenia ustawicznego  dokumentu, na podstawie którego prowadzi on pozaszkolne formy kształcenia ustawicznego;
6. plany dotyczące dalszego zatrudnienia osób, które będą objęte kształceniem ustawicznym finansowanym ze środków KFS;
7. możliwość sfinansowania ze środków KFS działań określonych we wniosku, z uwzględnieniem limitów, o których mowa w art. 109 ust. 2k i 2m ustawy  o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

         W przypadku złożenia przez Pracodawcę wniosku nie zawierającego załączników, o których mówi § 5 ust. 2 Rozporządzenia  Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2016r. (Dz. U. z 2016, poz. 2155):

1. zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
2. informacji określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
3. kopii dokumentu potwierdzającego oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności – w przypadku braku wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego lub Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
4. programu kształcenia ustawicznego lub zakres egzaminu;
5. wzoru dokumentu potwierdzającego kompetencje nabyte przez uczestników, wystawianego przez realizatora usługi kształcenia ustawicznego, o ile nie wynika on z przepisów powszechnie obowiązujących;

- wniosek pozostanie bez rozpatrzenia.

Podstawy prawne:

Finansowanie  kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców ze środków Krajowego Funduszu Szkoleniowego jest realizowane na podstawie: 

1. art. 69a i 69 b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst   jednolity: Dz. U. z 2016 poz.645 z późn. zm),
2. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2016r. zmieniające Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie przyznawania środków z Krajowego Funduszu Szkoleniowego (Dz. U. z 2016r., poz. 2155)
3. Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r o finansach publicznych(tj.: Dz.U. 2016, poz.1870 z późn. zm)
4. Ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U z 2016r., poz. 1808 z późn. zm.)
5. Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r.  w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy  de minimis (Dz. Urz. UE L 352/1);
6. Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013r.  w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy  de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352/9);
7. Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014r.  w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy  de minimis w sektorze rybołóstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 190/45);
8. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji   przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis (Dz.U.Nr 53, poz. 311, z późn.zm);
9. Ustawy z dnia 26 czerwca 1974r- Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. 2016r, poz. 1666 z późn. zm);
10. Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.)
11. Ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 z późn. zm.)